Żywienie noworodków urodzonych przedwcześnie po wypisie z oddziału noworodkowego – rola lekarza pierwszego kontaktu

Przedwczesne urodzenie się dziecka jest jednym z najtrudniejszych wyzwań dla opieki neonatologicznej. Mimo, iż zaledwie 0,7% dzieci rodzi się z masą ciała mniejszą niż 1500 g to wśród dzieci, które zmarły w pierwszym roku życia stanowią one od 20 do 50%. Szacuje się, że odsetek wcześniactwa w populacji krajów rozwijających się wynosi około 7%. W populacji amerykańskiej odsetek ten jest nawet wyższy i sięga 10–12%. Postępy w medycynie perinatalnej prowadzą do ciągłego spadku umieralności wśród dzieci urodzonych przedwcześnie. Rozwój nowoczesnych metod intensywnej terapii noworodka, jaki obecnie obserwujemy, pozwala na utrzymanie przy życiu noworodków o znacznej niedojrzałości i z ekstremalnie małą masą ciała < 1000 g i < 750 g (patrz definicje w Tabeli 1.). Wyzwaniem współczesnej neonatologii jest więc nie tylko utrzymanie przy życiu dzieci z grupy największego ryzyka, ale przede wszystkim poprawa jakości ich późniejszego życia. Jednym z kluczowych elementów opieki nad noworodkiem urodzonym przedwcześnie jest odpowiednie żywienie, mające na celu: zabezpieczenie odpowiedniej podaży energii i substratów do przystosowania się dziecka do życia pozałonowego (przyrost masy ciała – prawidłowo 15–20 g/kg/dobę) oraz zapobieganie powikłaniom związanym z porodem przedwczesnym. Należy jednak zwrócić uwagę, że celem długoterminowym żywienia w okresie noworodkowym jest przede wszystkim właściwy rozwój ośrodkowego układu nerwowego oraz ograniczenieryzyka występowania chorób związanych z nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi [1]. Istotnym elementem jest dokładna ocena wzrastania, aby uniknąć nadmiernego przyrostu masy ciała i odległych tego konsekwencji.